به گزارش صنایع پلاستیک، عضو هیات رئیسه صندوق های بازنشستگی صنعت نفت با تاکید بر این که باید برنامه های متنوعی برای آینده صنعت پتروشیمی پیش بینی شود بر لزوم تولید پروپیلن بیشتر در مسیر تکمیل زنجیره ارزش تاکید کرد. ضرورت افزایش تولید خاویار صنعت پتروشیمی به روش های گوناگون در حالی باید به عنوان یکی از برنامه های اصلی شرکت ملی صنایع پتروشیمی درآید که فعلا، پتروشیمی های ما قادر به تامین نیاز داخل برای انواع پلی پروپیلن نساجی و شیمیایی نیستند و امسال با التهاب در این بازار، ناچار از واردات پلی پروپیلن شده ایم.
محمد حسن پیوندی، سه‌شنبه، هفتم بهمن‌ماه دششمین کنگره راهبردی و نمایشگاه نفت و نیرو با تاکید بر تحولات گسترده در عرصه انرژی جهان به اهمیت تولید پروپیلن در ایران اشاره کرد و گفت: یکی از این روش ها تولید متانول از گاز طبیعی و پس از آن تبدیل متانول به پروپیلن است که در کشور بیشتر از این روش استفاده می شود و امید است که روند تولید پروپیلن با توجه به ذخایر گسترده گاز در کشور و نیز وجود متانول فراوان افزایش یابد.
پیوندی با بیان این که با ایجاد زیر ساخت های لازم برای تبدیل متانول به پروپیلن فرصتی جدید برای تحق اهداف صنعت پتروشیمی فراهم می شود و به عنوان عامل اصلی توسعه صنایع میانی، پایین دستی، اشتغال و باعث جذب سرمایه گذاری می شود تصریح کرد: باید با در نظر گرفتن منابع لازم و نیز افزایش سرمایه گذاری تولید محصولات با ارزش مانند پروپیلن را در صنعت پتروشیمی ایران افزایش دهیم .
وی ادامه داد: کشورهای مختلف در جهان تا سال ۲۰۵۰ نیاز به مصرف بالای گاز را به ویژه در بخش صنعت همچنان خواهند داشت اما باید در نظر داشت که توسعه انرژی های تجدید پذیر با شتاب در حال گسترش است و براوردهای انجام شده نشانگر آن است که در سال های ۲۰۴۰ تا ۲۰۵۰ روند استفاده از انرژی های نو و تجدید پذیر با جهش مواجه خواهد شد.
پیوندی با بیان این که با وجود دارا بودن ذخایر گسترده نفت و گاز باید در زمینه توسعه انرژی های تجدید پذیر با جدیت فعال شویم گفت: در برخی مناطق ایران ۷۰ تا ۹۰ درصد روز ها تابش خورشید را داریم و باید حد اکثر سرمایه گذاری ها را در این زمینه انجام دهیم.
حاشیه نوشتی بر اظهارات محمد حسن پیوندی:
در اینکه میزان تولید پلی پروپیلن، نسبت به پلی اتیلن در کشور بسیار ناچیزست، مورد شک کسی نیست. باز اینکه آینده صنعت پتروشیمی باید به سمت تولید پلی پروپیلن بیشتر برود، نیز موضوعی است که بعید می دانیم که کسی بر سر آن، مشکلی داشته باشد. موضوع اساسی اما، انتخاب روشی است که ما را به تولید پروپیلن و سپس پلی پروپیلن برساند.
متاسفانه به علت تحریم ها و عدم امکان همکاری با غولهای پتروشیمی جهان، ما همچنان گاز طبیعی را به متانول تبدیل کرده و سپس از متانول، پروپیلن گرفته و آنرا به پلی پروپیلن تبدیل می کنیم. این در حالیست، که این روش اولا یک رشته بلند و غیرقابل صرفه است و متاسفانه تولیدکنندگان متانول هم در کشور، با توجه به افزایش قیمت جهانی آن شروع به صادرات آن کرده اند و کمتر این خوراک را در اختیار پتروشیمی ها برای تبدیل به پلی پروپیلن با ارزش افزوده بیشتر می کنند و به بیانی در پتروشیمی ایران، فروش متانول به نوعی خام فروشی محصوب می شود.
امروزه در جهان، با هیدروژن زدائی از پروپان، موسوم به PHD بیشترین حجم پروپیلن تولید شده و سپس به پلی پروپیلن تبدیل می شود. این روش، بسیار ساده تر، مقرون به صرفه تر و تامین کننده محصولاتی با کیفیت بیشتر است. ما در کشور در پارس جنوبی مقدار قابل توجهی گاز پروپان داریم که می توانیم، آنرا با کاستن یک هیدروژن به پلی پروپیلن تبدیل کرده و سپس از خوراک پروپیلن به دست آمده از گاز پروپان، آنرا به پلی پروپیلن بدل نماییم.
هر چند به علت تعدد پروژه های متانول سازی در پتروشیمی ایران، حتما استفاده از تبدیل متانول به پروپیلن برای تولید نهایی پلی پروپیلن، یکی از گزینه هایی است که می بایست روی آن کار شود. اما به نظر می رسد، گام نخست این باشد که جلوی فروش متانول توسط متانول سازهایی چون پارس، خارک و … را بگیریم، و خوراک متانولشان را وارد فازهای ارزشمندتر در تکمیل زنجیره تولید پلی پروپیلن نماییم و به این ترتیب گامهای نخست را در بهبود وضعیت کمی تولید پلی پروپیلن برداریم.
لازم به ذکرست که شرکت هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس، به عنوان غول صنعت پتروشیمی ایران در یکی دو سال آتی، یکی دو طرح با متد تولید پروپیلن از پروپان، یا همان PDH را راه اندازی خواهد کرد که امیدست نیاز فعلی به پلی پروپیلن در داخل را تا حد زیادی مرتفع سازند. قطعا در جهش سوم صنعت پتروشیمی، نیازمند تعدد و تکثر چنین پروژه هایی هستیم.
