یکی از موضوعات مهم جهان امروز، استفاده از پلاستیک بازیافتی در بسته‌بندی‌های مرتبط با مواد غذایی است. این موضوع به طور عمده به ایمنی این مواد برای تماس مستقیم یا غیرمستقیم با ترکیبات مواد غذایی با بهره گیری از موانع عملکردی (Functional Barriers) مربوط می‌شود. نگرانی دیگر، حجم بالای ضایعات پلاستیکی در صنعت بسته‌بندی، به‌ویژه بسته‌بندی مواد غذایی است. مدیریت این جریان ضایعات می‌تواند بازیافت و پایداری را ارتقا دهد.
به گزارش صنایع پلاستیک، اکنون که مقررات کمیسیون اتحادیه اروپا (EU) 2022/1616 (برای مشاهده این مصوبه کمیسیون اروپا روی این لینک کلیک کنید.) درباره مواد پلاستیک بازیافتی و سایر اقلامی که می‌توانند با مواد غذایی تماس داشته باشند لازم‌الاجرا شده است، انتظار می‌رود حجم پلاستیک‌های بازیافتی مناسب برای مواد غذایی افزایش یابد. یکی از نکات کلیدی این مقررات، فناوری‌های مناسب و نوین بازیافت است. دسته اول شامل بازیافت مکانیکی PET پس از مصرف و بازیافت از چرخه‌های بسته و کنترل‌شده محصول است. هدف این مقررات افزایش و استانداردسازی فناوری‌های مختلفی است که در مقررات کمیسیون اتحادیه اروپا (EU) 282/2008 تأیید شده‌اند، به‌طوری‌که صدور مجوزهای جدید مبتنی بر فناوری‌های قبلا تأیید شده تسهیل شود.
بزرگ‌ترین چالش این صنعت، توسعه فناوری‌های جدیدی است که بتوان از آن‌ها برای تولید پلاستیک‌های ایمن برای تماس با مواد غذایی استفاده کرد. این فناوری‌ها می‌توانند شامل هر فرایندی باشند که هنوز به‌عنوان مناسب تلقی نمی‌شوند؛ مانند بازیافت مکانیکی موادی غیر از PET، بازیافت شیمیایی (۱). هر نوع پلیمر (روشی تازه برای تبدیل زباله های پلاستیک به پلیمرهای سبز) ، بازیافت فیزیکی (با استفاده از حلال‌ها) و موانع عملکردی. طبق مقررات جدید، موانع عملکردی دیگر ایمن نیستند و برای عرضه در بازار به مجوز نیاز دارند.
در حال حاضر، پلاستیک بازیافتی با قابلیت تماس مستقیم با محصولات ساخته‌شده از پلی اتیلن ترفتالات (PET) فقط از طریق چرخه‌های بسته و کنترل‌شده وارد شود. بطری‌ها، سینی‌ها و سایر محصولاتی که تا ۱۰۰٪ محتوای PET بازیافتی دارند، در بازار موجود هستند. با این حال، حجم PET بازیافتی موجود برای پوشش دادن تمام نیازهای صنعت بسیار کم است. به همین دلیل این فناوری تحت مقررات کنونی مناسب در نظر گرفته می‌شود.
مواد بازیافتی غیر از PET اغلب موادی را شامل می شود که در تماس با مواد غذایی بوده اند. مانند پلی‌اولفین‌ها (به طور عمده پلی اتیلن سنگین__HDPE و پلی پروپیلن__PP) که از چرخه‌های بسته و کنترل‌شده به‌دست می‌آیند. محصولاتی که پلی‌اولفین‌های بازیافتی دارند شامل جعبه‌های میوه و سبزیجات و بشکه‌های مواد غذایی هستند. طبق مقررات قبلی، این محصولات نیازمند مجوز از مرجع ایمنی غذایی اروپا (EFSA) بودند، اما تحت مقررات کنونی مجاز هستند.
چندین فناوری نوین به EFSA ارائه شده‌اند. برخی از آن‌ها فرآیندهای موانع عملکردی برای پلی اتیلن ترفتالات (PET) و پلی‌استایرن (PS) هستند، که اثربخشی لایه‌های مانع باید با آزمایش‌های مهاجرت و ارزیابی همگن در طول زمان و نتایج آن‌ها تضمین شود. فناوری‌های پاک‌سازی پلی‌اولفین و همچنین فرآیندهای بازیافت فیزیکی از طریق حل پلی‌استایرن نیز به EFSA ارائه شده‌اند تا فناوری پاک‌سازی مؤثرتر برای این مواد تأیید شود.
AIMPLAS با شرکت‌های مختلف همکاری می‌کند و در مطالعات گوناگونی برای پاک‌سازی این مواد از طریق آزمایش‌های چالشی مشارکت دارد. این مووسسه همچنین به شرکت‌هایی که برای دریافت مجوز EFSA برای ساختارهای موانع عملکردی در PET و پاک‌سازی پلیمرهای مختلف گزارش تهیه می‌کنند، مشاوره ارائه می‌دهد.
پانویس ها:
- هنوز برای بازیافت شیمیایی یک تعریف واحد و مشخص و متشکل علمی وجود ندارد، با این حال اگر قصد دارید با این مفهوم بیشتر آشنا شوید، می توانید از برخی از مقالات منتشر شده در سایت های مربوط به صنایع پلاستیک استفاده کنید. کافیست که یک جستجوی گوگلی انجام دهید، هر چند یافتن نظریاتی که منطبق بر هم و واحد باشند به واقع دشوارست. شاید به زودی در صنایع پلاستیک، به این مفهوم در مطلبی جداگانه بپردازیم.
