چنین به نظر می رسد که بعد از انتشار کلیپ ١٠ دقیقه ای مهندس احمد علی ساعت نیا (اینجا را کلیک کنید) روابط عمومی شرکت ملی صنایع پتروشیمی بیانیه ای بلند بالا را که معمولا در چنین حجمی طی سال های اخیر بی سابقه و یا کم سابقه بوده، منتشر کرده است (لینک متن بیانیه). چه حدس ما برای علت صدور این بیانیه (کلیپ بالا) درست باشد و چه اشتباه، مهندس ساعت نیا که تصمیم دارد با استفاده از موقعیت پیش آمده در رابطه با دادگاه جنجال ساز فساد پتروشیمی، با فکر حمایت از حقوق از دست رفته ٢٠-٣٠ ساله صنعتگران کشور و لشکر عظیم کارگران و کارکنان بیکار شده آنها، نسبت به تحویل مدارک یا مستندات و یا سرنخ های خود از برخی از عوامل پتروشیمی – به صورت عام- و تعدادی مدیر تشکلی به دادگاه ویژه انقلاب (به ویژه در رابطه با اتفاقات ۴ دوره اخیر ایران پلاست) اقدام کند، بلافاصله دست به کار شده و با طرح تعدادی پرسش از آنها خواسته به این پرسش ها پاسخ دهند.
آلبته مبرهن است که پاسخی در کار نخواهد بود، زیرا هر پاسخی چوب دوسر طلا خواهد بود و ما هم منتظر چنان پاسخی نخواهیم بود. به همین دلیل، متن پرسش های ایشان را در ذیل منعکس می کنیم. پیشاپیش هم به اطلاع می رسانیم که طبق اطلاع تلفنی، ایشان حداکثر تا عصر یکشنبه یک کلیپ صوتی / تصویری جدید در این رابطه منتشر خواهند کرد. متن پرسش ها اینست:
این توضیحات وجه تسمیه ی تمثیل معروف “چوب را که برداری.” است. ایکاش روابط خصوصی پتروشیمی به جای این همه آسمان ریسمان بافتن، و تایید رنکینگ “بابک زنجانی” (بدون تایید مقامات قضایی) به این چند پرسش هم پاسخ دهند:
١) چرا در سال های اول دهه ٧٠ بازرگانی پتروشیمی ایران، به نمایدگی از سوی NPC مواد پتروشیمی را با ۴٠ تا ٧٠ درصد به فقط یک تاجر فلسطینی / اسراییلی در دبی می فروخت؟
٢) آقای محسن احمدیان توسط کدام نهاد استخدام و در بازرگانی پتروشیمی ابقاء شد؟ ایشان توسط شرکت ملی صنایع پتروشیمی استخدام شده بودند.
٣) اگر موضوع به NPC ارتباط ندارد، روابط خصوصی پتروشیمی در بازتاب کدام مطلب ابن بیانیه بی سابقه را منتشر کرده؟
۴) نقش NPC در هزینه ها، میهمانی های پر زرق و برق و کارت سبز به یک شرکت مشخص هندی برای دعوت از میهمانان هندی به صورت VIP با قبول تمام هزینه ها برای حضور در نمایشگاه #ایران_بلاس چه بوده است؟ در این میهمانی ها کدام شرکتها با نمایندگان دول خارجی ملاقات می کرده اند؟ و چرا این هزینه های هنگفت از جیب شرکت کنندگان ایرانی تامین می شده؟
۵) به غیر از آخرین دوره ی #ایران_بلاس درآمد ارزی ناشی از برگزاری نمایشگاه بر چه مبنایی و به کدام حساب واریز می شده است؟
۶) هدف و روش NPC از عدم برگزاری مناقصه برای واگذاری امور پیمانکاری نمایشگاه در ۴ دوره اخیر چه بوده؟ و چرا در ۴ دوره اخیر پیمانکاران اصلی ثابت بوده اند؟
٧) علت واقعی عدم صدور مجوز برگزاری برای شرکت “متحدان آریا” بعد از اجرای موفقیت آمیز این شرکت چه بوده؟ و پیام شفاهی “ربیس ر.ع.ش.م.ص.پ” در فضای باز نمایشگاه (که خوشبختانه ضبط شده) چه بوده است که با دریافت پاسخ منفی از مدیرعامل متحدان آریا عطای آن شرکت را به لقایش بخشیدند؟
٨) چرا نام مقدس ابران از روی مکاتبات رسمی و سردر و… “شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران” به صورت همزمان با “بازرگانی پتروشیمی ایران” حذف شد، حال آنکه هنوز هم دامنه مورد استفاده nipc.ir است و نام ایران را دارد؟
فعلا به همبن حد بسنده می کنم. زیرا می دانم که برای هیچکدامش پاسخ مردم پسند ندارند.
برای مشاهده کامل ویدیو ی بالا به کانال “یادداشت های احمدعلی ساعت نیا” مراجعه و به آن بپیوندید. (مشاهده این ویدیو در تلگرام نیاز به فیلترشکن دارد)
