به گزارش صنایع پلاستیک، دفتر توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی قیمت پایه جدید مواد پلیمری و محصولات شیمیایی را اعلام کرد.
این قیمت ها که تا ۲۷ مهرماه مبنای معاملات انواع پلیمرها در تالار محصولات پتروشیمی هستند، امروز برای دومین هفته با استفاده از میانگین ماهیانه خرید و فروش دلار نیمایی و میانگین قیمت جهانی پلیمرها تعیین شدند. قیمت های جهانی این هفته، به جز چند گروه مانند پلی استایرن ها و ABS ثبات نسبی داشت، اما آیتم دیگر فرمول کشف قیمت های پایه یعنی میانگین ماهیانه خرید و فروش دلار نیمایی بر خلاف هفته گذشته این هفته، روالی صعودی داشت و حدود ۵۵۰ تومان افزایش یافت. این افزایش قیمت دلار نیمایی، اجازه نمی دهد تا قیمت پلیمرها و مواد شیمیایی بتواند همسو با قیمت های جهانی قیمت بخورد، برای مثال در حالیکه قیمت پلیمرها در بازار خاورمیانه این هفته کاملا نزولی بود، بازار ایران، روند کاملا صعودی را در تقریبا همه گروه ها و گریدها تجربه نمود.
نرخ دلار مبنای کشف قیمت های پایه، امروز یکشنبه ۲۰ مهرماه ۲۲۶.۴۰۶ ریال بود که نسبت به هفته گذشته ۵.۴۶۵ ریال معادل ۲.۴۷ درصد، افزایش را به ثبت رسانده است.
روز شنبه هفته آتی ۲۶ مهرماه ۹۹،تعطیل رسمی است، در نتیجه به نظر می رسد روز یکشنبه قیمت پایه های جدید تنها با تکیه بر آیتم دلار نیمایی برابر مصوبه کمیته تخصصی پتروشیمی تعیین گردد. این هم از همین حالا یعنی رشد گروهی قیمت های پایه مواد پلیمری و شیمیایی با ضریب نرخ رشد میانگین ماهیانه دلار نیمایی!!! یعنی فارغ از اینکه قیمت جهانی پلیمرها چه باشد، از هم اکنون می توان با قاطعیت نسبی گفت، هفته آتی هم قیمت های پایه در این صعودیست، مگر اینکه قیمت دلار ناگهان با شتاب قابل توجهی کاهشی شود که فعلا چنین افقی هم پیش رو نیست.
این که صنعتگر پایین دستی ما قیمت پلیمرها یا مواد اولیه اش با وجود مزیت نسبی منابع هیدروکربوری کشور، از میانگین جهانی گرانتر باشد، به خودیِ خود امکان رقابت در بازارهای هدف را دشوار و دشوارتر می کند. به این مشکل مواد اولیه اضافه کنید، مشکل عدم روز بودن تکنولوژی، مشکلات نقل و انتقالات مالی و تحریم ها که باعث می شود بسیاری از معامله با ما بترسند! و … خب در چنین شرایطی، چگونه مسوولان و جناب آقای رییس جمهور بر افزایش ظرفیت صادرات غیرنفتی اصرار می کنند!؟! به راستی مسوولان پتروشیمی ما از این مهم بی خبرند؟ چرا باید در ایران پتروشیمی ها به ریال هزینه کنند و به دلار درآمد از بازار داخل داشته باشند؟ در عوض صنایع پایین دستی که مثلا می بایست پیشران گسترش و توسعه صادرات غیرنفتی باشند، باید به دلار بخرند و به ریال بفروشند؟ یا اگر صادرکننده باشند، با همه مشکلات به دلار بخرند و به سختی با دلار بفروشند؟ نام این هرچه هست، رعایت انصاف در استفاده از مزایای نسبی کشور نیست!!
همانطور که مشاهده کردید، تبدیل میانگین هفتگی خرید و فروش دلار نیمایی به میانگین ماهیانه، تنها برای یک هفته اثرگذار بود و قیمت های داخلی را با قیمت های جهانی هسمو کرد، هر چند که شیب رشد قیمت ها با میانگین ماهیانه دلار نیمایی اندکی کاسته می شود، اما مساله اینست که درست زمانی که قیمت های جهانی روندی نزولی با ثبات دارند، قیمت ها در داخل ایران روندی صعودی خواهند داشت آنهم تحت تاثیر اهرم دلار نیمایی . فعلا که دور نمای قیمت دلار کاهشی نیست و امروز قیمت دلار در صرافی ملی از مرز سی و یک هزارتومان هم گذشت، در نتیجه انتظار داریم که برای هفته آتی، در صورت ادمه این روند، میانگین قیمت دلار نیمایی حتا بیش از این هفته نیز افزایش یابد. این افزایش قیمت دلار، سبب می شود که کاهش قیمت های جهانی عملا نادیده گرفته شود و قیمت های محصولات پتروشیمی در داخل همواره روند صعودی داشته باشند.
در صورت ادامه این وضعیت صنایع پایین دستی، امکان تهیه مواد اولیه را نخواهند داشت و در بحران مواد اولیه در شرایط رکود تورمی اقتصاد کلان، به سمت ورشکستگی حرکت می کنند. این برای صنایع اشتغالزای پایین دستی پتروشیمی سرنوشتی محتوم و قطعی است، مگر اینکه در روش تعیین قیمت پایه محصولات پتروشیمی تجدیدنظر جدی صورت پذیرد که فعلا آثاری و شواهدی در این مورد مشاهده نمی شود.
جدول مقایسه ای قیمت پایه پلیمرها ۱۳ و ۲۰ مهرماه ۱۳۹۹ {با تشکر از کارگزاری بیمه ایران}
