به گزارش صنایع پلاستیک، سنتز نانوساختارهای دی اکسید منگنز برای تولید پلاستیک های زیستی یکی از آخرین دستاوردهای پژوهشگران مووسسه فناوری توکیوست که می تواند دستاورد قابل توجهی در راستای تولید پلاستیک های زیستی (بیوپلاستیک ها) باشد.
پژوهشگران مووسسه فناوری توکیو موفق به ارائه روشی ساده برای سنتز دیاکسید منگنز شدند. با این روش می‌توان ساختارهای بلوری ویژه‌ای موسوم به β-MnO۲ تولید کرد. مزیت این روش آن است که به محققان نشان می‌دهد چگونه می‌توان از شرایط سنتز مختلف برای تولید دیاکسید منگنز با ساختار متخلخل استفاده کرد.
نتایج این پروژوه می‌تواند برای توسعه نانومواد MnO۲ به‌منظور استفاده در کاتالیست‌ها به کار رود؛ کاتالیست‌هایی که برای تولید پلاستیک های زیستی قابل استفاده هستند.
متالوژیست ها یا مهندسین مواد در حال توسعه به سمت‌وسویی هستند که با استفاده از آن نه‌تنها می‌توان ساختار شیمیایی یک ماده را تعیین کرد بلکه امکان تعیین ساختار آن در مقیاس نانومتری نیز مقدور است. مواد نانوساختار به تازگی مورد توجه گروه‌های مختلف تحقیقاتی در جهان قرار گرفته است.
این نانومواد به دلیل خواص نوری، فیزیکی و الکتریکی منحصر به‌فردی که دارند می‌توانند محدودیت‌های موجود را تغییر دهند. دیاکسید منگنز نانوساختار، از جمله اکسیدهای فلزی است که می‌تواند ساختارهای بلوری مختلفی داشته باشد و این ساختار‌ها کاربرد‌های متنوعی داشته باشند. یکی از مهمترین کاربرد‌های دیاکسید منگنز، تولید کاتالیست‌ها برای استفاده در واکنش‌های شیمیایی است که در این بین β-MnO۲ اهمیت بسیاری دارد.
این کاتالیست می‌تواند برای اکسیداسیون FDCA استفاده شود، ماده‌ای که در تولید زیست‌پلاستیک‌ها اهمیت زیادی دارد. بنابراین، یافتن روشی به‌منظور تنظیم نانوساختارهای β-MnO۲ برای افزایش و بهینه‌سازی خواص کاتالیستی آن اهمیت زیادی دارد. این در حالی است که تولید β-MnO۲ نسبت به دیگر ساختارهای بلوری MnO۲ دشوارتر است.
روش‌هایی که در حال حاضر برای تولید این ماده به کار گرفته می‌شود بسیار پیچیده بوده و در آنها از مواد الگودار استفاده می‌شود. نتایج این پروژه چشم‌اندازهای تازه‌ای به سوی درک بهتر فرآیند تولید ساختارهای متخلخل از جنس دیاکسید منگنز ایجاد کرده است.
در سنوات اخیر، تمرکز دانشمندان و پژوهشگران در موسسات بزرگ و قدرتمند بین المللی تسهیل و تسریع شرایط جهت تولید پلیمرهای زیستی و جایگزینی آنها با پلیمرهای سنتی قرار داشته است و این تحقیق مووسسه فناوری توکیو را نیز باید در همین راستا و جهت حفاظت از محیط زیست و دست اندازی کمتر به منابع آیندگان ارزیابی کرد.
