به گزارش صنایع پلاستیک به نقل از وبسایت جهانی پلیمرمدیا، دنیای فناوری بسیار سریع‌تر از پیش‌بینی‌های محققان در اوایل دهه ۹۰ پیش می‌رود. در آن روزها، اکثر پیش‌بینی‌ها این بود که پس از دهه ۲۰۲۰ هر ۴۵ روز یک بار یک فناوری یا نوآوری جدید (ONT/I) خلق می شود. اما آنچه اکنون می‌بینیم، اینست که تقریبا در هر ساعت یک فناوری یا نوآوری جدید در جهان خلق می شود. این سرعت خلق تکنولوژی های در جهان به شکل اعجاب آوری در دهه ی ۹۰ از نظر پیشروترین دانشمندان و نظریه پردازان، چیزی نزدیک به غیر ممکن می نمود.
حال مقاله زیر را انتخاب کرده‌ایم زیرا ممکن است برای همه علاقه‌مندان به دنیای مواد مهم باشد. البته، مانند همیشه باید ذکر کنیم که هیات تحریریه وبسایت جهانی پلیمر مدیا موسوم به “PIMI” فقط این نوع مقالات را کپی/پیست نمی‌کند. ما چندین منبع را بررسی می‌کنیم و سپس مقاله را با لینک‌ها و تصاویر اضافی غنی‌سازی می‌کنیم. با این مقدمه به اصل مطلب خواهیم پرداخت.
یک تیم تحقیقاتی به رهبری دانشمندان “دانشگاه نورث‌وسترن – Northwestern University” اولین ماده دوبعدی با پیوندهای مکانیکی که دارای انعطاف‌پذیری و استحکام بالا هستند را توسعه داده‌است. طبق یک بیانیه مطبوعاتی، این ماده در آینده می‌تواند برای تولید زره‌های سبک اما با عملکرد بالا و سایر مواد مقاوم مشابه استفاده شود.
در دهه ۱۹۸۰، “فریزر استودارت – Fraser Stoddart” شیمی‌دان دانشگاه نورث‌وسترن، مفهوم پیوندهای مکانیکی را برای اولین بار معرفی کرد. استودارت سپس نقش این پیوندها را به ماشین‌های مولکولی گسترش داد و با ایجاد قابلیت‌هایی مانند سوئیچ کردن، چرخش، انقباض و انبساط به روش‌های مختلف، ساختارهای درهم‌تنیده‌ای توسعه داد که در نهایت در سال ۲۰۱۶ جایزه نوبل را برای او به ارمغان آورد.
کارهای سِر (۱) “فریزر استودارت – Fraser Stoddart” در زمینه شناسایی مولکولی و خودآرایی و معرفی روش‌های مبتنی بر الگو برای تولید مولکول‌های مکانیکی درهم‌تنیده، به طور چشمگیری روش ساخت مواد نرم توسط شیمی‌دانان را تغییر داد.
مجموعه این مطالعات و پژوهش ها اینک به نقطه ای ختم شده است که می توان بافته هایی با ۱۰۰ تریلیون پیوند اتم به اتم در هر سانتی متر مربع ایجاد کرد و از آن مستجکم ترین بافته های تولید بشر برای مواردی مثل جلیقه های ضد گلوله را به وجود آورد. ماده ای با نام “کولار” یکی از نخستین بافته هایپر قدرت در همین راستا بود.
+ این مطلب چکیده ای از اصل انتشار یافته آن در وبسایت جهانی پلیمر مدیا است و اگر به مطالعه ی کل آن علاقه دارید، می توانید با انتخاب “این پیوند” اصل آن با جزئیات و تصاویر بیشتر مطالعه کنید.
پانویس :
۰۱ – همان طور که این روزها بسیاری می دانند، لقب یا عنوان سر – به معنای “آقا”، طی یک رسم دیرینه توسط پادشاه یا ملکه بریتانیای کبیر به افراد موثر در زمینه های گوناگون اعطا می شود. در گذشته این لقب تنها به افرادی که تابعیت امپراطوری بریتانیا را داشتند، اعطا می شد اما در سنوات اخیر شاهد هستیم هم حوزه ارائه لقب “سر” وسعت یافته است و هم در مواردی محدود این لقب به افرادی که دستاوردهای شگرف داشته اند،فارغ از تابیعت آنها اعطا شده است. قهرمانان ملی، دانشمندان، نیروهای نظامی و بسیاری دیگر از گروهها می توانند طی مراسمی خاص، که با حضور فرمانروای بریتانیای کبیر برگزار می شود، به دریافت این لقب مفتخر شوند.
اصولا در دربار بریتانیای کبیر، لیستی طولانی از القاب وجود دارد که اکثر آنها، به ویژه پس از اینکه تصمیمات مجلس اعیان ضمانت اجرای خود را از دست دادند، القابی تشریفاتی هستند، اما از جایگاه رفیع افراد در اجتماع و ارائه خدماتی بزرگ از طرف وی نسبت به جامعه خبر می دهند. با نگاهی کوتاه به تاریخچه این لقب خاص می توان دریافت که لقب “Sir” در ابتدا و در قرون وسطی به شوالیه‌ها – Knight و یا بارون‌ت ها اعطا می شده است.
همانطور که می دانید “شوالیه ها” و در راس آنها “شوالیه های معبد” مردان (و در مواردی معدود زنان ) بزرگی بودند که از رازهای مهم دنیای مسیحیت حفاظت می کردند و برای توسعه این دین در جنگ های مذهبی مشارکت می جستند. با توجه به استیلای کامل کلیسای کاتولیک برای سده ها، شوالیه ها محترم و عزیزترین اعضای معنوی یک فرد اجتماعی مسیحی اروپایی محسوب می شدند. بنابراین اعطای این لقب به شوالیه ها، مبین اهمیت جایگاه آن در طی تاریخ است.
در اسناد مکتوب بریتانیای کبیر (که منبعی غنی از تاریخ و روال اداره امور در این جغرافیا را شامل می شود)، برای اولین واژه “سر” به عنوان لقب عالی دربار شاهنشاهی، در اواخر قرن سیزده میلادی و سال ۱۲۹۷ دیده شده است. برخی از زبانشناسان معتقدند که این واژه از زبان های لاتین به انگلیسی راه یافته است و در واقع مشتقی از کلمه Senex به مفهوم “پیر”، “بزرگ”، و یا “راهبر محترم” است که تغییر شکل آن را به صورت “Sir” در آورده است. همچنین این زبانشناسان معتقدند که این واژه لاتین از فرانسه میانه راه خود را به زبان انگلیسی پیدا کرده است.
سرتامس مور (فیلسوف)، سر آیزاک نیوتن (فیزیکدان)، سر وینستون چرچیل (سیاستمدار، نخست وزیر بریتانیا و فاتح جنگ دوم بین الملل)، سر بابی چارلتون (کاپیتان تیم ملی فوتبال بریتانیا و برنده جام جهانی فوتبال – قهرمان ملی)، از جمله برخی از مشهورترین افرادی هستند که به سبب خدماتی بزرگ که ارائه کردند و یا دستاوردهایی شگرف که داشته اند، به لقب “سر” مفتخر شده اند.
همچنین لازم به ذکرست که در پی اعطای لقب سر به “سایمون گس” سفیر بریتانیا در ایران، بحثی در ایران به راه افتاد که بریتانیا به چه کسی لقب سر می دهد؟ ملکه درگذشته بریتانیا در اواخر دهه هشتاد هجری این لقب را به سایمون گس اعطا کرد.
منتقدان ایرانی و عمدتا خاورمیانه ای (مسلمان) این رویه بریتانیایی، می گویند که افرادی مانند “شاپور ریپورتر” (جاسوس شهیر امپراطوری بریتانیا در ایران)، “جان ملکم” (سفیر کبیر بریتانیا در دوره فتحعلی شاه قاجار)، سلمان رشدی (نویسنده کتاب آیات شیطانی که فرمان ارتداد او را در پی داشت) لقب سر را دریافت کرده اند.
این منتقدان باید مدنظر داشته باشند که این لقب از سوی دربار بریتانیا به کسانی داده می شود که بیشترین خدمات را به این امپراطوری ارائه داده اند و الزاما همه خدماتی که به امپراطوری بریتانیا داده می شود، جزئی از منافع ملی یا مذهبی سایر کشورها نیست، چون این اصولا یک نشان یا لقب بریتانیایی است. همچنین برخی معتقدند که این لقب به افرادی که علیه اسلام فعالیت می کنند، داده می شود. این نیز گزاره ای نادرست نیست، اما باید به یاد داشت بسیاری از افرادی هم که این لقب را دریافت کرده اند الزاما افرادی سیاسی نبوده اند و خدمات علمی، فرهنگی و سیاسی به جامعه بشری علاوه بر جامعه بریتانیا ارائه کرده اند، اما این نیز نکته ای قابل تامل است که برخی اوقات لقب سر به افرادی داده شده که بسیار حساسیت زا بوده است و دربار بریتانیا برای اعطای این نشان عالی شاهنشاهی متحده بریتانیا، معیارهای منافع ملی خود را در اولویت قرار می دهد، و گاه در اعطای این نشان، به احساسات ملی و مذهبی سایر کشورها هیچ توجهی نمی کند.
