به گزارش صنایع پلاستیک،با تکمیل پروژه های باقی مانده به نظر می رسد که شاهد افزایش ظرفیت پتروشیمی ایران به ۹۰ میلیون تن تا پایان سال ۹۹ باشیم، که از از نظر کمیت، نسبت به آغاز دولت یازدهم، ۵۰ درصد افزایش ظرفیت تولید در صنعت پتروشیمی کشور را به ثبت می رساند.
روند رشد و توسعه صنعت پتروشیمی ایران تحت عنوان جهش دوم پتروشیمی، با شتاب ادامه دارد و آمارها نشانگر آن است که در ۷ سال گذشته ظرفیت تولید با رشدی ۳۰ درصدی در این صنعت پیشرو از ۵۶.۷ به بیش از ۷۴ میلیون تن تا پایان شهریورماه امسال رسیده است.
همچنین تا پایان سال جاری با تولیدی شدن طرح های جهش دوم پتروشیمی، پیش بینی می شود ظرفیت تولید به ۸۵ تا۹۰ میلیون تن خواهد رسید که رشدی ۵۰ درصدی را رقم خواهد زد.
تولید محصولات پتروشیمی ایران از ابتدای امسال تا پایان مهرماه، با بیش از هشت درصد افزایش به ۳۵ میلیون تن رسید که بخشی از آن در داخل کشور به عنوان خوراک صنایع پایین دست استفاده شده و بخشی نیز صادر شده است.
صنعت پتروشیمی ایران به عنوان یکی از صنایع مادر از مهم‌ترین ارکان توسعه و موتور محرک بخش‌های گوناگون اقتصاد کشور است و تکمیل زنجیره تولید، ایجاد تنوع در محصولات، تامین خوراک صنایع داخلی و همچنین ارتقاء ارزش سبد محصولات تولیدی در این صنعت پیشرو نیز در دستور کار قرار دارد.
همچنان و تا پایان جهش دوم پتروشیمی، مهم ترین ایرادی که به صنعت پتروشیمی ایران واردست، فاصله گرفتن از متدهای روز دنیا و تولید متانول محورست. این موضوع سبب شده است تا تولید محصولات پلیمری در کشور، از حاشیه سودی که روشهای تولید دیگر دارند، کمتر باشد و قدرت رقابت ما با رقبای منطقه ای و جهانی مان را در بازارهای صادراتی کاهش دهد.
همچنین، نکته دیگری که باید نسبت به صنعت پتروشیمی ایران به ویژه در این روزها به دیده انتقادی نگریسته شود، عدم تامین کامل صنایع پایین دستی است. در صورتی که سنوات اخیر با نامهایی چون “رونق تولید” و ” جهش تولید” نامگذاری شده اند، پتروشیمی های ایران بیشتر رویکردی صادراتی محور داشته اند و همین مساله سبب شده است، تا بازار داخلی صنایع پایین دستی با مشکلاتی جدی مواجه شود. حتا اگر بپذیریم که پتروشیمی های ایران، کف عرضه را رعایت کرده اند، متاسفانه قیمت مواد اولیه پلیمری این روزها آنقدر بالا رفته است، که اساسا در بسیاری از موارد، تولید را عملا غیر قابل توجیه نموده است.
به نظر می رسد، می بایست علاوه بر افزایش کمی محصولات پتروشیمی و پتروشیمی ها، مسوولان مربوطه اندکی هم متوجه کیفیت تولید محصولات خود باشند و همچنین با رویکردی میهن دوستانه تر به تغذیه صنایع پایین دستی پتروشیمی بپردازند، در شرایط خطیر کنونی تعداد قابل توجهی فرصت اشتغال ایجاد می کنند، چه اینکه همواره در بر یک پاشنه نخواهد چرخید و این پتروشیمی ها باید بدانند، اگر فردا روزی واردات محصولات پتروشیمی آزاد شود، در این قیمت ها شاید برای تولیدکنندگان پایین دستی واردات از شرکتهای منطقه ای رقیب پتروشیمی های ایران، با توجه به کیفیت و قیمت، توجیه اقتصادی بیشتری داشته باشند.
ضمن اینکه در موضوع “خوراک پتروشیمی ها ” و نرخ آن نیز فعلا ورود نمی کنیم و الا اگر بنا باشد که پتروشیمی های ایران هزینه خوراک را با استانداردهای بین المللی پرداخت نمایند، با توجه به شرایط آنها، شاید دچار دشواری های فراوانی شوند که مجال پرداختن به آنها اینجا نیست.
بخش آماری این مطلب صرفا از نیپنا اقتباس شده است.
