به گزارش گروه ترجمه و تولید محتوی صنایع پلاستیک، در طی چند سال اخیر، پلاستیک ها به سرعت به یکی از مهمترین دغدغه های زیست محیطی تبدیل شده اند و پس از ده ها سال ناشناس ماندن در آگاهی عمومی، اکنون شورشی ناگهانی و قدرتمند علیه این مواد جهانی، در حال شکل گیری است. زندگی سالم با پلاستیک ها: سیاست بحران پلاستیک مطلبی است که به کاربران حرفه ای نشان می دهد که رویکرد سیاسی به معضل پلاستیک، مشکلی از مجموعه مشکلات نمی کاهد، بلکه تمرکز بر روی کل چرخه عمر پلاستیک ها و عدم تولید بیشتر پلاستیک هاست که می تواند راهگشا باشد.
سیاستمداران، مشاغل و سازمان های زیست محیطی پیشگامان این موج از خشم مردمی هستند و با انواع ابتکارات خیره کننده برای مقابله با مشکل پلاستیک واکنش نشان می دهند. در این بررسی WIREs، نویسندگان وظیفه ساماندهی و روشمند کردن این پاسخ ها را بر عهده دارند تا بررسی کلی از سیاست بحران پلاستیک در اختیار پژوهشگران، سیاستگذاران و شهروندان علاقمند قرار گیرد.
این مقاله به طور عمده به تحقیقات منتشر شده در زمینه پلاستیک در اصطلاح سیاسی، به عنوان مثال، شناسایی مقیاس و دامنه مشکلات، بیان تأثیرات منفی، پیشنهاد راه حل ها یا تقسیم انتقادات و مسوولیت ها می پردازد. ابتدا، این بررسی در چرخه عمر پلاستیک، از تولید بالادست به سمت مصرف پایین دست، مدیریت پسماند و آلودگی حرکت می کند. در اینجا نویسندگان خاطرنشان می کنند که بیشتر توجه به پلاستیک به عنوان یک مشکل سیاسی، ناشی از سوء مدیریت پسماند های پلاستیکی است که تبدیل به زباله های دریایی می شوند. ثانیا، این مقاله چگونگی سیاست پلاستیک در رابطه با مجموعه ای از اشیاء پلاستیکی خاص: کیسه، بطری، میکروپلاستیک (عمدتا میکروبید و منسوجات) و پلاستیک های یکبار مصرف (بخصوص بسته بندی) بررسی می کند. به گفته نویسندگان، توجه به اشیاء پلاستیکی، از تمرکز روی اشیاء آسانتر کنترل شده (به عنوان مثال، کیف، بطری و میکروبیدهای موجود در مواد آرایشی) به سمت پرداختن به موارد پیچیده تر (مانند بسته بندی مواد غذایی، پارچه و لاستیک) حرکت کرده است.
نویسندگان پس از بررسی سیاست چرخه عمر اشیاء مورد بحث، تأکید می کنند که بلندپروازانه ترین اقدامات کنونی، محدود به مراحل منحصر به فرد چرخه عمر یا دسته بندی اشیاء نمی شود – بلکه بلند نظری ها به سمت فراهم کردن چندین جریان و هدف پیش می روند تا به استراتژی های منسجم تر و منظم تر تبدیل می شود.
دو روند اصلی شناخته شده است: ابتکارات اقتصاد چرخشی و مجمع های جهانی پلاستیک. سیاست های اقتصاد مدور بر اقتصاد، صنعت، تولید، تدفین یا آلودگی زمین های خاک (بر خلاف پلاستیک در اقیانوس) متمرکز است. تأکید بر روی تبدیل زباله های پلاستیکی به مواد اولیه جدید برای تولید پلاستیک است و این سیاست ها عمدتا توسط مشاغل انجام می شود یا به دخالت آنها بسیار متکی است. از طرف دیگر، مجامع یا معاهدات پلاستیکی جهانی، که در اصل تمایل چند دولتی دارند، بر آلودگی، زباله، ریزگردها و زباله های دریایی متمرکز هستند. این ابتکار عمل ها مستقیما با مشکلات حاد بوجود آمده توسط اکوسیستم های دریایی و ساحلی و جوامع، مرتبط هستند اما با گذشت زمان به سمت رویکردهای با طیف گسترده تر در مقابل بحران پلاستیک پیش می روند.
یافته کلیدی در این بررسی این است که کل چرخه عمر پلاستیک سیاسی است، اما هنوز به همان اندازه سیاسی نشده است. در حالی که مقالات علمی توجه زیادی را به مشکلات پایدار در تمام مراحل چرخه عمر پلاستیک جلب کرده است و بر زباله های پلاستیکی و آلودگی دریایی تأکید می کند و این همان جایی است که در درجه اول، توجه عموم و سیاست به آن ثابت است.
ما به چشم اندازها و ابتکارات یکپارچه تری نیاز داریم که سیاست پلاستیک در کل چرخه عمر را شامل شود – از تولید، در حین مصرف، تا ضایعات و آلودگی. شرایط بالادست برای احتمالات پایین دست اهمیت دارد. به عنوان مثال، اگر بحث همچنان محدود به آلودگی های پلاستیکی دریایی باشد و توجه روی پوشال بسته بندی، درب جام ها و لاک پشت های دریایی باشد، تولید کنندگان پلاستیک ممکن است به افزایش کل ذخیره پلاستیک های ورودی به سیستم تمایل داشته باشند. با توجه به پیش بینی هایی که دو برابر شدن تولید جهانی پلاستیک را ظرف ۱۵ سال تخمین می زند، این یک بحث فوری و ضروری است که نباید از آن غافل شد.
به طور کلی ، نویسندگان نتیجه می گیرند که سیاست بحران پلاستیک توجه کمتری به این داشته است که چگونه خواص این مواد و مشکلات زیست محیطی پلاستیک ها به طور جدایی ناپذیری با سیستم های غالب تولید و مصرف ما پیوند خورده است، در نتیجه سبب تسهیل و حفظ جوامع یکبار مصرف و تولید بیش از حد مصرف شده است. در ادامه برای دستیابی به رابطه ای پایدار برای پلاستیک ها، این بررسی استدلال می کند که ارتباط مستقیم بیشتر با دو موضوع به طور ویژه ضرورت دارد:
قوانین و کارهایی که نقش پلاستیک ها را در جامعه حفظ می کند و تنظیمات سیاسی و اقتصادی که وفور بیش از حد و قیمت پایین آن ها را تضمین می کند
