روز ۹ فروردین ماه خبر درگذشت یکی از مفاخر پلیمر ایران را دریافت کردیم. خبر کوتاه و دست کم برای برخی از ما که از محضر آن استاد فیض برده بودیم، بر خورنده بود. بر مبنای آن خبر، تحقیق در مورد بیوگرافی آن استاد ارجمند را آغاز کردیم، و ساعاتی بعد این زندگینامه را به صورت کامل منتشر کردیم که البته برخی هم از آن رونویسی کردند که مهم نیست.
آنچه که، اما، بعد رخ داد بسیار تعجب برانگیز بود. نامه اعتراض “پژوهشگاه پلیمر” با اتهاماتی واهی به قدیمی ترین رسانه این صنعت، ان هم با اشتباهاتی متعدد که البته در این دوران قابل قبول باید باشد. در خبری که بر روی این سایت آمده بود (لطفا اینجا را کلیک کنید) صرفا یک جمله معترضه وجود داشت که آن نیز ناشی از تاثر ما بود، که بدون تکرار آن خواننده کنجکاو را به بازخوانی همان خبر دعوت می کنیم.
اما نامه “کذب محض” پژوهشگاه، که در فاصله چند خط دو عنوان گوناگون به این رسانه داده، ما را در رده رسانه های زرد قرار داده و متهم کرده است به اینکه قصد داشته ایم از “نمد داغ یک دانشمند برجسته برای خود کلاهی” ببافیم.
نه در صدد پاسخ به آن نامه هستیم، نه می خواهیم حداکثر اهانت به آن مرحوم در همین جمله “نمد داغ” و “کلاه بافی” خودمان را تشریح کنیم و نه بسیاری مطالب دیگر را که از درون پژوهشگاه می دانیم. حال به لحاظ آنکه دل آن عزیزانی که خبر ما را به پژوهشگاه خبرچینی کردند، آمران و کاتب یا کاتبان این مکتوب، خنک شود، همان نامه خودشان را طبق خواسته غیرقانونی خودشان (اشاره به الزام قانون مطبوعات) با بازنشانی از فایل PDF ای که برای سردبیر قبلی این رسانه ارسال کرده بودند منتشر می کنیم. تا شما خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل:
توضیحات خانواده محترم مرحوم پروفسور باریکانی:
چندین روز پس از دریافت این نامه، برادری عزیز که خود را به همکارانم در شرکتی دیگر، برادر آن مرحوم تازه گذشته معرفی کرده بودند تماس گرفته و خواسته بودند که شخص مسوول با ایشان تماس بگیرد.
این تماس دیشب برقرار شد و به خوبی و خوشی هم تمام شد. ایشان، اشاره کرده بودند که ایشان نه در پی یک بیماری طولانی بلکه به شکلی ناگهانی دچار عارضه ای شده و به بیمارستان منتقل و در آنجا دعوت حق را لبیک گفته اند. به خاطر این اشتباه از ایشان و آن خانواده محترم عذرخواهی می کنیم و مجددا این رخداد جبران ناپذیر را به ایشان و خانواده محترم آن مرحوم از صمیم قلب تسلیت می گوییم.
نیز خواسته بودند که جمله ای معترضه از سوی ما که در آن خبر منعکس گردیده اصلاح شود، در این رابطه بازهم از ایشان عذرخواهی می کنیم که روش نزدیک به ۴ دهه ی این رسانه چنین نبوده است. کسانی باید خود را اصلاح کنند که در پی یک اشتباه (مقصودمان مشخصا پژوهشگاه پلیمر است) و اشاره به حق این رسانه به آن اشتباه، به جای خویشتن داری چنین مکتوبی را می نویسند که آخرش هم ما متوجه نشدیم کجای آن مطلب “کذب محض” بوده است؟ و اگر خبر این رسانه کذب محض بوده است، چرا به سرعت اطلاعیه شماره یک خود را از روی سایت پژوهشگاه حذف کردند؟ نمی دانند که رسانه ها از هر سندی تصویر برداری می کنند؟
ترجیح می دهیم هر دو طرف و خبرچینانی که از فعال شدن دوباره “صنایع پلاستیک” در داخل کشور به وحشت افتاده اند، به این غایله خاتمه دهند، ورنه ترجیح می دهیم تا کار به قانون کشیده شود و پرده ها از رازهای بسیار بیرون افتد.
