به گزارش صنایع پلاستیک، شیمیدانان دانشگاه Oxford (آکسفور) در بررسی جدیدی توانستند کیسه‌های پلاستیکی، بطری‌ها و بسته‌بندی‌های دیگر را با استفاده از ریزموج‌ها به منبع پاکی از انرژی تبدیل کنند. {برای دسترسی به منبع مطلب اینجا کلیک کنید}. تبدیل ضایعات پلاستیکی به هیدروژن پاک و کربن با کمک ریزموج‌ها البته، روش جدیدی نیست اما در روشی که تیم تحقیقاتی پرفسور ادواردز مورد بررسی قرار دادند، راندمان و هزینه تمام شده برای تبدیل انواع ضایعات پلاستیک به هیدروژن و کربن با ارزش بالا، بسیار مقبول تر بوده است.
ضایعات پلاستیکی را در حال حاضر نیز می‌توان با کمک روش‌های دیگر و تجهیزات تجاری، به هیدروژن تبدیل کرد اما روش جدیدی که شیمیدانان آکسفورد ارائه داده‌اند، سریع‌تر و با انرژی کمتری کار می‌کند. ضمن اینکه این روش می تواند به جز تبدیل ضایعات به هیدروژن با قیمت مقرون به صرفه، ضایعات پلاستیک را به کربن با ارزش بالا نیز تبدیل نماید.
از آنجا که ۱۴ درصد از وزن فیلم های پلاستیکی را هیدروژن پر کرده است، این فیلم های پلاستیک { که به غلط مصطلح به آنها کیسه های پلاستیک هم گفته می شود} می‌توانند منبع جدیدی برای کشورهایی باشند که در جست و جوی هیدروژن پاک هستند تا بر تغییرات اقلیمی غلبه کنند. از هیدروژن پاک می توان انواع و اقسام استفاده هایی را انجام داد که پیشتر از این سوخت های فسیلی انجام می دادند. مثلا به عنوان سوخت برای خودروها از آنها می توان سود برد و یا برای تولید برق در نیروگاهها می توان هیدروژن را جایگزین انواع سوخت های فسیلی کرد.
در سوی دیگر بخش عمده ای از مصنوعات و محصولات پلاستیکی که تحت عنوان ضایعات پلاستیک دور ریخته می شوند از اتصال زنجیره های کربن و هیدروژن به یکدیگر تشکیل شده اند، این روش به ما اجازه می دهد تا علاوه بر جدا کردن هیدروژن ها، کربن های موجود در این ضایعات را نیز به صورت کاملا مجزا تفکیک نموده و از آنها کربن با ارزش بالا استخراج نماییم.
بیشتر روش‌های کنونی، از دمای بسیار زیاد برای تجزیه پلاستیک استفاده می‌کنند و سپس به جدا کردن هیدروژن می‌پردازند.
پرفسور Peter Edwards ، پژوهشگر ارشد دانشگاه آکسفورد و گروه وی، در مرحله نخست، پلاستیک را به قطعات کوچکتر تقسیم کردند و سپس به ترکیب آن با یک کاتالیزگر از جنس اکسید آهن و اکسید آلومینیوم پرداختند. آنها در مرحله بعد با کمک یک ژنراتور ریزموج، هیدروژن را خارج کردند و توانستند ۹۷ درصد از این گاز را طی چند ثانیه بازیابی کنند.
مزیت روش دانشگاه آکسفورد این است که به جای گرم کردن کل پلاستیک، تنها کاتالیزگر را گرم می‌کند زیرا پلاستیک، ریزموج‌ها را جذب نمی‌کند.
اگرچه این پژوهش در مقیاس کوچک و تنها با استفاده از حدود ۳۰۰ گرم پلاستیک در هر آزمایش انجام شده است اما پژوهشگران برای انجام دادن آزمایش دیگری در مقیاس بزرگتر برنامه‌ریزی می‌کنند.
این پروژه گام مهم دیگریست که از یکسو با جلوگیری از استفاده از منابع هیدروکربوری نهفته در زمین، جلوی از بین بردن ذخیره آیندگان را می گیرد و از سوی دیگر با ارایه یک پلتفرم مناسب برای جایگزینی با سوخت های فسیلی راهکارهای مفیدی را برای حفاظت از محیط زیست و تحقق اقتصاد چرخشی به دست می دهد که بازیافت پلاستیک ها و مواد پلیمری در مرکز تلاش برای تحقق این اهداف قرار دارد.
این پژوهش، در مجله “Nature Catalysis” به چاپ رسید،
