به گزارش صنایع پلاستیک، مرتضی شاه‌میرزایی با اشاره به امضای قرارداد جمع‌آوری گازهای همراه در میادین شرق کارون به ایرنا گفت: یکی از راهبردهای صنایع پتروشیمی این است که خوراک مورد نیاز مجتمع‌های پتروشیمی را که از بخش بالادست صنعت نفت یعنی شرکت ملی نفت و میادین گازی حاصل می‌شود به صورت پایدار تامین شود که در این زمینه سرمایه‌گذاری‌هایی توسط هلدینگ‌های پتروشیمی آغاز شده است.
وی به امضای قرارداد جمع‌آوری گازهای همراه نفت در میادین شرق کارون به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار که ۱۷ بهمن با حضور رئیس‌جمهور به امضا رسید، اشاره کرد و ادامه‌داد: با هلدینگ‌ها و شرکت ملی نفت در این زمینه رایزنی‌هایی انجام شده که به نتیجه رسیده است.
این مقام مسوول افزود: امضای این قراردادها ادامه‌دار خواهد بود و در هفته‌های آینده جمع‌آوری گازهای همراه در غرب کارون نیز طبق قراردادی به هلدینگ‌های پتروشیمی واگذار می‌شود. در گذشته نیز پالایشگاه گازی بیدبلند خلیج‌فارس در همین زمینه توسط بخش پتروشیمی، طراحی، سرمایه‌گذاری و ساخته شد که در تامین پایدار خوراک پتروشیمی‌ها نقش موثری دارد.
شاه‌میرزایی توضیح داد: طرح‌های ان.جی.ال که تعریف شده نیز در همین رابطه است و قراردادهای جدید منعقد خواهد شد. هلدینگ‌های پتروشیمی ایران در این زمینه سرمایه‌گذاری کردند و دولت مصمم است همه گازهای مشعل و گازهایی که فلر می‌شود بعد از جمع‌آوری به عنوان خوراک پتروشیمی مورد استفاده قرار گیرند.
وی با تاکید بر اینکه گازهای همراه در حال حاضر در فلرها سوزانده می‌شود، گفت: این موضوع علاوه بر هدررفت سرمایه، آلودگی محیط زیست را نیز به دنبال خواهد داشت. با هدایت این گاز به مجتمع‌های جداسازی و فرآورش، علاوه بر شیرین‌سازی متان، سایر بخش‌های گاز مانند اتان، پروپان، بوتان و غیره جدا شده و به عنوان خوراک صنعت پتروشیمی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به وسیله آن می‌توان با تولید اتیلن و پروپیلن به تکمیل زنجیره ارزش در این صنعت پرداخت.
چند شب پیش یک ویدیو از دو میدان نفتی ایران و ابوظبی در کنار هم منتشر شد (تنها چند صد متر فاصله آبی } که طرف ایرانی ناچار بود، گاز را سوزانده تا نفت استخراج کند در حالیکه طرف اماراتی با بهره گیری از آخرین تکنولوژی های روز، با سرمایه گذاری خارجی، نه تنها تقریبا تمام گاز را برداشت می کرد، بلکه میزان استحصال نفت بیشتری را نسبت به چاه ایرانی داشت. این در حالیست که هر دو میدان از یک رگه نفت برداست می کردند. این ویدئو که تحت عنوان “تحریم با یک کشور چه می کند؟” منتشر شد، بازتابی بسیاری در میان فعالان صنعت پتروشیمی و صنایع پایین دستی داشت.
در طی دهه اخیر تقریبا همه کسانی که مسوولیت پتروشیمی و نفت را به عهده گرفتند، ادعای جمع آوری گازهایی که سوخته شده، دود شده به هوا می روند، را داده اند، اما عمده ترین دلیل و مانع بر سر این اقدام نبود تکنولوژی قدرتمند و روزست که متاسفانه تا تحریم ها باقی است، نمی توان به دست یابی به آن امید چندانی داشت. البته در داخل کارهایی شده است، اما میزان راندمان آن، با تکنولوژی های مشابه بین المللی قابل مقایسه نیست. جمع آوری گازهای فلر و عرضه آنها به پتروشیمی در قالب خوراک می تواند تحول عظیمی در راستای حفظ محیط زیست، در درجه نخست و رشد سود عملیاتی پتروشیمی ها و استفاده صحیح از منابع خدادادی کشور باشد.
امیدواریم که اگر این بار برجام دوباره امضا شود، این بار مانند بار گذشته فرصت سوزی هایی ناشی از رقابت های سیاسی صنایع رو به اضمحلال کشور را عقب نگاه ندارد و تکنولوژی های بسیار ضروری مثل تکنولوژی جمع آوری گاز فلر در صنایع نفت و گاز، و نیز وارد کردن زیر ساخت های انواع انرژی های پاک تجدید پذیر، خاصه انرژی خورشیدی سریعا وارد کشور شود تا بدین ترتیب، صنایع مهم کشور بتوانند با کاهش جدی هزینه های خود از ورشکستگی و اضمحلال رهایی یافته و نیز کمک کنند تا صنایع پایین دستی نیز با دریافت مواد اولیه ارزان تر، حاشیه سودشان را به میزان معقولی بالا برده و به حیات خود ادامه دهند. همه این امیدها و آرزوها در حالیست که طرف های برجام نسبت به رسیدن به یک نتیجه برد-برد ابراز تردید می کنند.
